Tak żyjemy

Codzienność w naszym domu to przede wszystkim PSY. Mieszkają z nami, dzielą smutki i radości dnia powszedniego i tego świątecznego też :)

Nie wyobrażam sobie życia bez psów. Nawet ostatnio pomyślałam, że śmiało można powiedzieć, że to również dzięki psom człowiek, jako gatunek, miał możliwość rozwoju. Bez oswojenia pierwszego przodka psa domowego, człowiek mógłby być teraz w innym miejscu rozwoju. A może wcale nie wyszlibyśmy z jaskiń? Jak samotni i bezbronni byli pierwsi ludzie w obliczu żywiołu natury, gdy nie było jeszcze przy nich psa. Jak zmieniło się ich życie, gdy w osadach zawitała pierwsza czujna para, przenikających mrok, oczu, pierwsze wyczulone na najmniejszy szmer uszy, dwie pary szybkich nóg potrafiących dogonić to, czego człowiek nie byłby w stanie.

Planowa hodowla doprowadziła do powstania szeregu psich ras, z których każda miała swoje zadanie, bez których trudno byłoby, w czasach rozwoju gatunku ludzkiego, przeżyć. Owczarze strzegły stad i domostw, myśliwce tropiły zranioną zwierzynę, dochodziły zwierzynę podczas polowania, wyławiały z wody trafione ptactwo, wypłaszały z nor drobniejsze ssaki. Psy bojowe służyły w wojsku, psy do towarzystwa grzały stopy, psy pasterskie pomagały (do dziś to robią) w przeganianiu stad zwierząt gospodarskich itd. Trudno przecenić rolę, jaką odegrał pies w naszym rozwoju, dlatego stosunek ludzi (bardzo ogólnie rozumiany) do psów w dzisiejszych czasach, nazywanych cywilizowanymi, jest zwykłą niewdzięcznością.

Owszem bez psa żyć można, ale nie warto ;)